Οι μεταφορές είναι από τους πλέον αναπτυσσόμενους κλάδους της ελληνικής οικονομίας.
Μπορεί το μοτίβο «η Ελλάδα να εξελιχθεί σε μεταφορικό κόμβο της ΝΑ Ευρώπης» να ακούγεται… τετριμμένο, ωστόσο ανταποκρίνεται – σε κάποιο βαθμό – στην πραγματικότητα.
Η Ελλάδα διαθέτει σύγχρονους αυτοκινητόδρομους, σύγχρονα αεροδρόμια (τουλάχιστον τα περισσότερα) και σύγχρονα λιμάνια (τουλάχιστον τα 2 “μεγάλα”).
Μεγάλος «ασθενής» παραμένει ο σιδηρόδρομος, ο οποίος, παρά τις παθογένειές του, εκσυγχρονίζεται και η ένταση του ανταγωνισμού στις εμπορευματικές σιδηροδρομικές μεταφορές μονάχα… τυχαία δεν είναι.
Θα μείνουμε στα αεροδρόμια, τα οποία έχουν συγκεντρώσει και θα συγκεντρώσουν «μεγάλα» συμφέροντα.
Μπορεί τη διετία 2020 – 21 να κινδύνεψαν με «οικονομικό κραχ», καθιστώντας αναγκαία την κρατική επιδότηση, ωστόσο εάν μελετήσει κανείς τις εκθέσεις της ΙΑΤΑ και του Eurocontrol και παρά την πρόσφατη κρίση (ρωσο-ουκρανικός πόλεμος), οι αερομεταφορές «νομοτελειακά» θα γνωρίσουν αξιοσημείωτη ανάπτυξη (το Eurocontrol εκτίμησε ότι το 2050 οι πτήσεις θα είναι αυξημένες κατά 44% σε σχέση με το 2019).
Στην Ελλάδα, το επόμενο διάστημα θα παρατηρηθεί έντονη κινητικότητα στην αεροδρομιακή κοινότητα, αφού:
-Θα εκχωρηθεί το 30% του αεροδρομίου της Αθήνας, με 9 επενδυτικά σχήματα να παραμένουν στη διαδικασία,
-Θα προκηρυχθεί ο διεθνής διαγωνισμός για την παραχώρηση του αεροδρομίου της Καλαμάτας,
-Εάν στεφθεί με επιτυχία ο διαγωνισμός για το αεροδρόμιο της Καλαμάτας, εκτιμάται ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα περιφερειακά αεροδρόμια, όπως η Χίος και η Πάρος, είτε μεμονωμένα, είτε σε ομάδες,
-Το 2025 θα λειτουργήσει το νέο αεροδρόμιο στο Καστέλι της Κρήτης, το οποίο φιλοδοξεί να καταστεί το 2ο μεγαλύτερο της Ελλάδας.
