Είναι ξεπερασμένη η ιδέα της σύγχρονης, “λιτής” παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας; Τα τελευταία 30 έως 40 χρόνια, οι βιομηχανικές εταιρείες οδήγησαν το «κύμα» της παγκοσμιοποίησης και δημιούργησαν διεθνείς αλυσίδες εφοδιασμού για να μεγιστοποιήσουν την παραγωγή και τη σχέση κόστους – αποτελεσματικότητας.
Σήμερα, αυτές οι αρχιτεκτονικές απειλούνται από μια συρροή εξωτερικών δυνάμεων: παγκόσμια γεγονότα μεγάλης κλίμακας, αυξανόμενος προστατευτισμός και πληθωρισμός μισθών σε χώρες με χαμηλότερο κόστος.
Οι εταιρείες πρέπει να ξανασκεφτούν και να μεταμορφώσουν ριζικά τις αλυσίδες εφοδιασμού τους, εάν θέλουν να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητα απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις.
Τέτοια μέτρα μπορεί να είναι δαπανηρά «χάπια» για να τα καταπιούμε, δεδομένου του πόσο μεγάλες εταιρείες έχουν επενδύσει στην εκτός συνόρων παραγωγή και στην ανάπτυξη διεθνών δικτύων προμηθευτών.
Ωστόσο, σύμφωνα με την «Έρευνα Βιομηχανικής Εφοδιαστικής Αλυσίδας» της EY, μια υπερ-πλειονότητα εταιρειών ήδη αναλαμβάνει ή σχεδιάζει μια σειρά από σημαντικές δράσεις ως απάντηση στο σημερινό εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένης της αποσύνδεσης των υπαρχουσών αλυσίδων εφοδιασμού και της επανατοποθέτησης των παραγωγικών εγκαταστάσεων και των προμηθευτών πιο κοντά στους πελάτες.
Για παράδειγμα, το 53% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι έχει ήδη πλησιάσει ή ανανεώσει ορισμένες από τις δραστηριότητές τους, τους τελευταίους 24 μήνες και το 44% λέει ότι σχεδιάζει νέες ή πρόσθετες δραστηριότητες near shoring τους επόμενους 24 μήνες.
