Στην κατάθεση του νομοσχεδίου “Θέματα υδατοδρομίων, αστικών οδικών μεταφορών και λοιπές διατάξεις” προχώρησε το υπουργείο Μεταφορών.
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, διατάξεις για την ίδρυση, λειτουργία και εκμετάλλευση των υδατοδρομίων, την έκδοση των αδειών, τις προδιαγραφές, κτλ.
Από αρκετούς θεωρείται ως το τελευταίο καθοριστικό βήμα για την επανέναρξη πτήσεων με υδροπλάνα στην Ελλάδα.
Για όλες τις διατάξεις του νομοσχεδίου, πατήστε εδώ.
Βάσει των προβλέψεων του νομοσχεδίου, ο κάτοχος της άδειας ίδρυσης μπορεί να διαφοροποιείται από τον κάτοχο της άδειας λειτουργίας εκμετάλλευσης.
Η άδεια ίδρυσης θα εκδίδεται υποχρεωτικά στο Δημόσιο, σε ΝΠΔΔ, ΟΤΑ, λιμενικά ταμεία και οργανισμούς λιμένος. Θα είναι αόριστης διάρκειας, ενώ θα ανακαλείται εάν επί δύο συναπτά έτη δεν υπάρχει πτητικό έργο. Η άδεια λειτουργίας θα χορηγείται και στον ιδιωτικό τομέα και η διάρκεια της δεν θα μπορεί να είναι μικρότερη των πέντε ετών.
Το σχέδιο νόμου καθορίζει και το τέλος αναχωρούντων επιβατών, το οποίο προσδιορίζεται στο 5% του καθαρού ναύλου, ενώ με απόφαση του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών θα θεσπιστεί τέλος ανά σκέλος πτήσης, ενδεχόμενες απαλλαγές, κ.λπ
Το ύψος του παράβολου για την ίδρυση και λειτουργία υδατοδρομίου ορίζεται στα 2.500 ευρώ, θα κατατίθεται σε ειδικό λογαριασμό του υπουργείου, ενώ θα μπορεί να μεταβάλλεται με κοινή υπουργική απόφαση, ανάλογα με τον πληθυσμό και την τουριστική ανάπτυξη κάθε περιοχής. Επιπλέον, θεσμοθετείται η δυνατότητα χρήσης περιοχής του λιμένα ως εναλλακτικής περιοχής ελιγμών υδροπλάνου σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Οι χρεώσεις και τα τιμολόγια υπηρεσιών του υδατοδρομίου προς τα υδροπλάνα θα μπορούν να καθορίζονται από τον φορέα λειτουργίας του.
Η προτεινόμενη ρύθμιση ορίζει τις ελάχιστες απαιτήσεις για τις κτιριακές υποδομές των υδατοδρομίων, ενώ καθιστά υποχρεωτική την ύπαρξη μαγνητικής πύλης και ακτινοσκοπικού μηχανήματος ελέγχου επιβατών και αποσκευών.
Το νέο πλαίσιο
Οι προτεινόμενες διατάξεις, «οι οποίες δεν αντιβαίνουν στον Κανονισμό (ΕΕ) 2017/352 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Φεβρουάριου 2017, για τη θέσπιση πλαισίου όσον αφορά την παροχή λιμενικών υπηρεσιών και κοινών κανόνων για τη χρηματοοικονομική διαφάνεια των λιμένων, διευκολύνουν σημαντικά την αδειοδότηση των υδατοδρομίων και στοχεύουν να αποτελόσουν ένα σταθερό θεσμικό πλαίσιο που ευνοεί την ανάπτυξή τους».
Τα βασικά σημεία που εισάγει το προτεινόμενο μέρος του σχεδίου νόμου, σε σχέση με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο (ν.4146/2013), αφορούν:
• Δυνατότητα διαχωρισμού της διαδικασίας αδειοδότησης σε δύο στάδια, ώστε ο κάτοχος της άδειας ίδρυσης υδατοδρομίου, εφόσον το επιθυμεί, να διαφοροποιείται από τον κάτοχο άδειας λειτουργίας και εκμετάλλευσης του υδατοδρομίου. Η πρόταση αυτή αναμένεται να επιταχύνει σε μεγάλο βαθμό την αδειοδότηση των υδατοδρομίων, εισάγοντας μια απλούστερη, ευέλικτη και ρεαλιστική διαδικασία, περισσότερο φιλική για τους εν δυνάμει επενδυτές, που επιπλέον διευκολύνει και προωθεί συνέργειες τύπου ΣΔΙΤ.
• Η άδεια ίδρυσης εκδίδεται υποχρεωτικά στο όνομα Ο.Τ.Α. ή Λιμενικού Ταμείου ή Οργανισμού Λιμένος ή Φορέα ή Υπηρεσία του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.
• Διευκολύνεται η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης για την ίδρυση υδατοδρομίου σε λιμένα, ανεξαρτήτως της νομικής προσωπικότητας που κατέχει ο ενδιαφερόμενος (λιμένας ή ιδιώτης), αίροντας έτσι τη διακριτική μεταχείριση που υπάρχει στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο, Ν. 4146/2013. Επιπλέον τα υδατοδρόμια ως «έργα και δραστηριότητες» κατατάσσονται εφεξής στην υποκατηγορία Α2 (Άρθρο 4/ Ν. 4146/2013 περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων). Σύμφωνα με το Άρθρο αυτό αλλά και το Άρθρο 2 του ίδιου Ν. απαιτείται διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης με τη διεξαγωγή ΜΠΕ και έκδοση Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) αλλά αρμόδια περιβαλλοντική αρχή για την περιβαλλοντική αδειοδότηση των είναι η οικεία Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Η δε έγκριση των περιβαλλοντικών όρων γίνεται με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της. Κατά συνέπεια η περιβαλλοντική αδειοδότηση των υδατοδρομίων καθίσταται περισσότερο αποκεντρωμένη και λιγότερο χρονοβόρα.
• Θεσμοθετείται η δυνατότητα χρήσης περιοχής του λιμένα, ως εναλλακτική περιοχή ελιγμών υδροπλάνου σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, με τη σύμφωνη γνώμη του λιμενάρχη με βάση την κείμενη νομοθεσία, ώστε να διασφαλίζεται η αδιάλειπτη πτητική λειτουργία των υδροπλάνων καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
• Απλοποιούνται τα απαιτούμενα νομιμοποιητικά δικαιολογητικά έγγραφα του αιτούμενου άδειας υδατοδρομίου, τα οποία πλέον αναφέρονται σαφώς στο νομοσχέδιο χωρίς να γίνεται παραπομπή σε άλλες διατάξεις που αφορούν επιχειρήσεις άλλου είδους.
• Ενισχύονται τα μέτρα ασφάλειας για τα υδατοδρόμια, ενώ παράλληλα δίνεται ιδιαίτερη έμφαση, με την εισαγωγή σχετικού άρθρου, στα θέματα εκπαίδευσης προσωπικού.
• Καθιερώνονται ελάχιστες απαιτήσεις για τις κτιριακές υποδομές των υδατοδρομίων και προβλέπεται η χρήση ευέλικτων εγκαταστάσεων.
• Διαχωρίζονται οι διαδικασίες έγκρισης εγχειριδίων από πλευράς ΥΠΑ ανάλογα με το είδος της αδείας (ίδρυσης ή λειτουργίας) με αποτέλεσμα την επιτάχυνση της αδειοδότησης.
• Δίδεται η δυνατότητα τα τιμολόγια υπηρεσιών του υδατοδρομίου προς τα υδροπλάνα να μην περιορίζονται από ΚΥΑ αλλά να καθορίζονται από τον φορέα λειτουργίας του υδατοδρομίου, ώστε να εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα των υδατοδρομίων σύμφωνα με τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς.
• Η Επιτροπή Επιθεώρησης Υδατοδρομίων λειτουργεί πλέον περισσότερο ευέλικτα στις περιπτώσεις επανεπιθεώρησης υδατοδρομίου περιορίζοντας τις διοικητικές διαδικασίες και το κόστος μετακίνησής της.
• Εφόσον δεν υπάρχει αίτηση από ενδιαφερόμενο φορέα για ίδρυση και λειτουργία υδατοδρομίου, το Δημόσιο δύναται να ιδρύει και να λειτουργεί υδατοδρόμια είτε στο όνομά του είτε σε συνιστώμενους για το σκοπό αυτό δημόσιου χαρακτήρα φορείς.
