Σε περίπτωση μεγάλης καθυστερήσεως πτήσεως, η αεροπορική εταιρία, η οποία υπέχει την υποχρέωση καταβολής της οφειλόμενης στους επιβάτες αποζημιώσεως δεν είναι αυτή η οποία εκναύλωσε το αεροσκάφος και το πλήρωμα που χρησιμοποιήθηκαν, αλλά εκείνη η οποία έλαβε την απόφαση διεξαγωγής της πτήσεως, σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Ο Wolfgang Wirth, καθώς και άλλοι επιβάτες είχαν πραγματοποιήσει κράτηση πτήσεως από το Αμβούργο (Γερμανία) προς το Κανκούν (Μεξικό) μέσω της αεροπορικής εταιρίας TUIfly.
Για τη διεξαγωγή της πτήσεως αυτής, η TUIfly χρησιμοποίησε αεροσκάφος με το πλήρωμά του τα οποία ναύλωσε («wet-lease») από άλλη αεροπορική εταιρία, την Thomson Airways.
Στην επιβεβαίωση κρατήσεως αναγραφόταν ότι οι κρατήσεις είχαν γίνει από την TUIFly, αλλά ότι η πτήση «εκτελούνταν» από την Thomson Airways.
Λόγω του ότι σημειώθηκε μεγάλη καθυστέρηση στην εν λόγω πτήση, ο W. Wirth και οι άλλοι επιβάτες ζήτησαν από την Thomson Airways την καταβολή της αποζημιώσεως που θεωρούσαν ότι τους οφείλεται σύμφωνα με τον κανονισμό για τα δικαιώματα επιβατών αεροπορικών μεταφορών[1].
Η Thomson Airways αρνήθηκε την καταβολή της αποζημιώσεως με την αιτιολογία ότι δεν ήταν ο πραγματικός αερομεταφορέας κατά την έννοια του κανονισμού αυτού[2].
Δεδομένου ότι η TUIFly έφερε την ευθύνη διεξαγωγής της πτήσεως, η αγωγή αποζημιώσεως πρέπει, κατά την Thomson Airways, να στρέφεται αποκλειστικώς κατά της αεροπορικής εταιρίας αυτής.
Υπό τις συνθήκες αυτές, το Landgericht Hamburg (πρωτοδικείο Αμβούργου, Γερμανία) ζήτησε από το Δικαστήριο να διευκρινίσει την έννοια του «πραγματικού αερομεταφορέα».
Στην απόφασή του, το Δικαστήριο εκτιμά ότι πρέπει να νοείται ως πραγματικός αερομεταφορέας η αεροπορική εταιρία η οποία λαμβάνει την απόφαση να διεξαγάγει συγκεκριμένη πτήση, καθορίζοντας και το δρομολόγιο, και να δημιουργήσει με τον τρόπο αυτόν προσφορά αερομεταφοράς για τους ενδιαφερομένους.
Πράγματι, η λήψη μιας τέτοιας αποφάσεως συνεπάγεται ότι η αεροπορική εταιρία αυτή φέρει την ευθύνη διεξαγωγής της πτήσεως, συμπεριλαμβανομένης, μεταξύ άλλων, της τυχόν ματαιώσεως ή μεγάλης καθυστερήσεώς της.
Κατά συνέπεια, αεροπορική εταιρία, όπως η Thomson Airways εν προκειμένω, η οποία εκναυλώνει αεροσκάφος και πλήρωμα σε άλλη αεροπορική εταιρία («wet-lease»), αλλά δεν φέρει την ευθύνη διεξαγωγής της πτήσεως, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται πραγματικός αερομεταφορέας κατά την έννοια του κανονισμού. Συναφώς, δεν έχει σημασία το γεγονός ότι στην επιβεβαίωση κρατήσεως της πτήσεως την οποία έλαβαν οι επιβάτες αναγράφεται ότι η πτήση εκτελείται από την πρώτη αεροπορική εταιρία.
[1] Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 (ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).
[2] Κατά τις διατάξεις του κανονισμού, αυτός εφαρμόζεται στον «πραγματικό αερομεταφορέα».
