Ευ. Βασιλάκης: Θα μείνουν λιγότερες αεροπορικές, ελπίζουμε τα κράτη να μην επηρεάσουν τον ανταγωνισμό στις αερομεταφορές

Στις προκλήσεις που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ο αεροπορικός κλάδος αναφέρθηκε ο πρόεδρος της Aegean Airlines, Ευτύχης Βασιλάκης σε διαδικτυακή συζήτηση (webinar) που διοργάνωσε η Endeavor Rething.

Ο κ. Βασιλάκης εκτίμησε ότι θα χρειαστούν δύο έως τρία χρόνια για να επιστρέψει η Aegean Airlines στα επίπεδα που βρισκόταν πριν ξεσπάσει η κρίση, τονίζοντας ότι κρίσιμο στοίχημα αποτελεί η επανάκτηση της ταξιδιωτικής εμπιστοσύνης, προαναγγέλλοντας παράλληλα δύσκολες αποφάσεις για το προσωπικό.

Επίσης, σχολίασε ότι η κρίση απειλεί τη βιωσιμότητα αεροπορικών εταιρειών και ότι η παρέμβαση των εθνικών κρατών δεν πρέπει να δημιουργήσει συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού.

“Υπάρχει πρώτη φορά για τα πάντα”

“Το πιο δύσκολο για μας στην αρχή ήταν από τις 24 Φεβρουάριου, να πούμε (σ.σ. στους επιβάτες) μπαίνετε στο αεροπλάνο δεν πειράζει, αν τηρείτε τη διαδικασία αυτή. Αυτό που τις πρώτες μέρες φαινόταν απλό, όσο περνούσαν οι μέρες φαινόταν προφανώς λιγότερο απλό και όλη αυτή η περίοδος, αυτή η συζήτηση για ένα μήνα, ποιες πτήσεις να ακυρώσουμε, πόσο να πετάμε όσο αδειάζουμε, πόσο πρέπει να συνεχίσουμε, ήταν ένα δίλημμα που σε μας κράτησε από τις 25 Φεβρουαρίου μέχρι τις 6 Μαρτίου, που ουσιαστικά αναστείλαμε τις πτήσεις.

Ήταν μία διαδικασία πολύ δύσκολη στην αρχή σε λειτουργικό επίπεδο και στο επίπεδο συνεννόησης και παρότρυνσης του κόσμου να συνεχίσει να εξυπηρετεί και να πετάει, το οποίο δεν μας επέτρεψε στην αρχή να ασχοληθούμε με πολλά οικονομικά θέματα.

Είχαμε, άλλωστε και την εντύπωση -λανθασμένη προφανώς- ότι τα δικά μας ταμειακά αποθέματα ήταν τόσα πολλά που δεν θα μπορούσαμε να έχουμε οικονομικό πρόβλημα, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Αλλά υπάρχει πρώτη φορά για τα πάντα”.

“Θα μείνουν λιγότερες αεροπορικές”

“Μέσα στο αεροδρόμιο, ο κόσμος θα επιλεγεί να κάνει λιγότερα πράγματα. Μπορεί να αλλάξουμε λίγο κάποιες διαδικασίες με τις βαλίτσες και τα λοιπά για να μην έχουμε καθυστερήσεις στο boarding και offloading του αεροπλάνου. Το επιχειρηματικό μοντέλο εξαρτάται από τη διάθεση του ταξιδιώτη να ταξιδέψει. Και η διάθεση εξαρτάται από όταν υπάρχει προορισμός τουριστικός να ταξιδέψει. […]

Δεν βλέπω καμία διαφοροποίηση στο μοντέλο, εκτός του ότι θα μείνουν λιγότερες αεροπορικές που θα έχουν καλύτερα διαμορφωμένο το επίπεδο κόστους. Κι ελπίζουμε η παρέμβαση των κρατών να μην επηρεάσει το σχετικό ανταγωνισμό μεταξύ των αεροπορικών”.

“Επαναπροσδιορίζονται τα πάντα”

“Αυτό που δουλεύουμε πρώτο είναι το σενάριο του πόσο αντέχουμε χωρίς να αλλάξει το καθεστώς, το ότι ουσιαστικά είμαστε περιορισμένοι στη λειτουργία.

Το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να διασφαλίσουμε στην εταιρεία, στους εργαζόμενους, στη χώρα έχει να κάνει με το να διασφαλίσουμε ότι μπορούμε να είμαστε εδώ και την επόμενη μέρα.

Αυτή τη στιγμή, αυτό που κάνουμε είναι ότι δουλεύουμε για να επεκτείνουμε το διάστημα στο οποίο μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε, χωρίς να έχουμε ζήτηση ουσιαστική, χωρίς να έχουμε πελατεία ουσιαστική.

Αυτό είναι ένας επαναπροσδιορισμός των πάντων με όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση και επιλογή απέναντι στο να μην προδώσεις πράγματα, τα οποία θα σου κοστίσουν στο μέλλον καταλυτικά. Να μην προδώσεις τη σχέση σου με τους εργαζόμενους, να μην προδώσεις τη σχέση με τους πελάτες και τους προμηθευτές. […]

Είμαστε υπερήφανοι που καταφέραμε να απαλλάξουμε την Ελλάδα από μία εταιρεία που της κόστιζε πάρα πολλά και φτιάξαμε μία εταιρεία που προσέφερε και προσφέρει για πάρα πολλά χρόνια και σε έσοδα και σε ποιότητα – ελπίζω”.

“Το μέγεθος, αυτή τη φορά, ίσως δεν βοηθάει”

“Αυτή τη φορά, δεν είναι σίγουρο ότι το μέγεθος βοηθάει. Αυτή τη φορά μπορεί το μέγεθος, επειδή είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο και είναι τόσο καθολικό, να μην βοηθάει.

Δεν βλέπω στις αεροπορικές το μέγεθος να βοηθάει – οι πιο μεγάλες έχουν πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα και θα χρειαστούν πολύ μεγαλύτερη αναλογικά βοήθεια, επειδή έχουν πολύ μικρότερη ευελιξία”.

“Η φάση που μπαίνουμε τώρα, η οποία για κάποιους είναι επιστροφή στην κανονικότητα, δεν ισχύει για μας. Εμείς, για να γυρίσουμε στα επίπεδα δραστηριότητας που ήμασταν πριν την κρίση, θα πάρουμε δύο με τρία χρόνια. Δυστυχώς είναι μονόδρομος η μείωση του κόσμου που ασχολείται μαζί μας και είναι άμεση η δυσκολία που θα έχουμε, η επιλογή ή ο τρόπος που θα γίνει. […]

Και προφανώς η απομάκρυνση, η απόλυση είναι το πιο σκληρό. Όμως όταν δεν έχεις παραγωγή για κάποιους μήνες και δεν ξέρεις και πόσο θα κρατήσει (σ.σ.: η κρίση) δεν έχεις και επιλογές. Αυτή είναι η δυσκολία της σημερινής – αυριανής ημέρας.

Ελπίζουμε να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα υποστήριξης απασχόλησης από το κράτος το οποίο να μας βοηθήσει όλους και ιδιαίτερα εμάς που είμαστε τόσο πολύ πληττόμενοι να κρατήσουμε περισσότερο κόσμο ή να τους δίνουμε κάτι περισσότερο από αυτό που μπορούμε”.

“Το αεροπλάνο είναι ένας πολύ καλά ελεγχόμενος χώρος”

“Το αεροπλάνο το ίδιο δεν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος χώρος, είναι  ένας πολύ καλά ελεγχόμενος χώρος. Το πρόβλημα είναι με τι κριτήρια μπαίνεις μέσα. Αν δηλαδή υπάρχει κάποια διαδικασία θερμομέτρησης πριν μπεις. Και όχι για να πας στη χώρα σου από ένα σημείο στο άλλο, αλλά για να αλλάξεις χώρα.

Το δύσκολο είναι με τι κριτήρια δέχεται μια χώρα τον ταξιδιώτη που έρχεται από άλλη χώρα. Η σύσταση που προσπαθούμε να περάσουμε είναι να δώσουμε το χρόνο στους υγειονομικούς, ώστε να σκεφτούν πώς γίνεται η μεταφορά από πόλη σε πόλη. […]

Το πρωτόκολλο πρέπει να διασφαλίζει ότι ο τουρίστας θέλει να πάει εκεί που πάει, χωρίς να περιορίζει τη θελκτικοτητα του προορισμού. Το προϊόν είναι η εμπειρία του να φτάσεις κάπου. Αυτή την εμπειρία να διασφαλίσουμε και να σιγουρέψουμε, ότι όταν έρθει (σ.σ.:ο τουρίστας) θα περάσει καλά και θα είναι και ασφαλής”.

“Από το ρετιρέ στο υπόγειο σε λιγότερο από ένα μήνα”

“Το να μιλήσουμε αυτή τη στιγμή για συμπεράσματα και μαθήματα όταν βρισκόμαστε στην πρώτη φάση ενός Μαραθωνίου είναι πάρα πολύ νωρίς.

Αυτό που νομίζω έχουμε καταλάβει όλοι είναι ότι τα όρια του επιχειρηματικού ρίσκου, τα όρια του υγειονομικού ρίσκου, τα όρια της διαφοροποίησης μιας εταιρείας, μιας κοινωνίας, μιας χώρας είναι άπειρα μεγαλύτερα από αυτά που φανταζόμασταν.

Πήγαμε από το ρετιρέ στο υπόγειο σε λιγότερο από ένα μήνα. Τουλάχιστον, ξεκινήσαμε καλά ως χώρα (σ.σ.: ως προς τη διαχείριση της κρίσης)”.