Μπορεί η Ελλάδα, με τα επιμέρους χαρακτηριστικά της (μικρή εσωτερική αγορά, ιδιάζουσα γεωγραφική θέση) να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο στις συνδυασμένες εμπορευματικές μεταφορές της Ευρώπης;
Γιατί να “χάνονται” φορτία σε ανταγωνιστικά λιμάνια της Αιγύπτου, του Ισραήλ, της Μάλτας, της Τουρκίας, της Ιταλίας, της Κροατίας, της Σλοβενίας, κ.ά.;
Αυτοκινητόδρομους έχουμε. Αεροδρόμια έχουμε. Λιμάνια (τουλάχιστον 2 μεγάλα) έχουμε.
➡️Τι δεν έχουμε; Σύγχρονο σιδηρόδρομο, ανταγωνιστικό στόλο φορτηγών και εμπορευματικά κέντρα, οπότε κρίσιμοι κρίκοι της εφοδιαστικής αλυσίδας “λείπουν” ή υπολείπονται σε ανταγωνιστικότητα.
Θα σταθούμε στον τελευταίο κρίκο. Πόσα εμπορευματικά κέντρα (με την πλήρη έννοια του όρου) έχει η Ελλάδα; 0 (θα μπορούσε το Θριάσιο, ακόμα και με την υφιστάμενη υποδομή, αλλά ουσιαστικά (υπο)λειτουργεί μόνο το σιδηροδρομικό σκέλος).
📌Αντίθετα, στη Γερμανία λειτουργούν τουλάχιστον 35 (ονομάζονται Güterverkehrszentrum – GVZ), 33 στην Ισπανία (ονομάζονται Zona de Actividades Logísticas – ZAL), 26 στη Γαλλία (ονομάζονται Platforms logistigue), 21 στην Ιταλία (Interporti), 15 στην Ολλανδία (Trade Ports), 11 στην Τσεχία, 7 στη Δανία και 10 στη Σουηδία.
Στο top 20 των εμπορευματικών κέντρων της Ευρώπης (όπως φαίνεται στη σχετική διαφάνεια της Europlatforms που δημοσιεύει το metaforespress.gr) δεν συναντάμε την Ελλάδα, αφού… δεν διαθέτει κανένα, αλλά κέντρα από την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Πολωνία, την Ουγγαρία, κ.ά.
Η Ελλάδα και η επιχειρηματικότητα της χώρας, εξαιτίας και των έντονων γεωπολιτικών εξελίξεων, οφείλει να κινηθεί ταχύτερα, γιατί έχουμε μείνει… αρκετά πίσω.
Κάποια βήματα προς τα μπροστά γίνονται, όπως δείχνει και η αναρρίχηση της χώρας στον δείκτη LPI, αλλά απαιτείται μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.
Μακάρι, να κατασκευαστεί η Φυλή, το Θριάσιο Ι και ΙΙ, το Hull Logistics Park, o Γκόνος, κ.ά.
