Ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της κυβέρνησης κατακρίνουν την… εκκωφαντική απραξία, που έχει επιδείξει, στον σιδηροδρομικό αποκλεισμό της Ειδομένης.
Σαφέστατα, η εκκένωση της σιδηροδρομικής γραμμής δεν είναι εύκολη υπόθεση, έχοντας ανθρωπιστικές, διπλωματικές κι άλλες προεκτάσεις.
Ωστόσο, το να παραμένει κλειστή η γραμμή – για δεύτερη φορά – επί σχεδόν 50 ημέρες, επιφέροντας πλήγμα εκατ. ευρώ στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τους διαμεταφορείς, τους εξαγωγείς, κτλ., φανερώνει έλλειψη στρατηγικής και επιχειρησιακών ικανοτήτων (τώρα, δίνονται νέες υποσχέσεις για εκκένωση της Ειδομένης στα τέλη Μαΐου).
Πρόσφυγες και μετανάστες υπάρχουν και στον Πειραιά, αλλά εκεί δεν επηρεάστηκαν καθόλου οι λιμενικές υπηρεσίες. Δηλαδή, δεν ακυρώθηκαν δρομολόγια πλοίων και κρουαζιερόπλοιων, κάτι το οποίο ανέδειξε ο υπουργός Ναυτιλίας Θ. Δρίτσας, παραδεχόμενος – ωστόσο – τις αρνητικές εικόνες για το τουρισμό.
Στην Ειδομένη δεν είναι έτσι. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ βυθίζεται στην «ανυποληψία», παίρνοντας μαζί της κι άλλες συσχετιζόμενες εταιρείες.
Μπας κι αυτό «βολεύει» όσους επιθυμούν να καταστεί άγονος ο διαγωνισμός ιδιωτικοποίησης; Ακούγεται υπερβολικό και μακάρι να είναι έτσι…