Ορατές είναι οι αρνητικές επιπτώσεις του κορωνοϊού στην παγκόσμια και εγχώρια οικονομία.
Όπως είναι φυσικό, οι επιπτώσεις αυτές αγγίζουν τις υφιστάμενες συμβάσεις παραχώρησης, τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ολοκληρωθεί (υποχρεωτικές επενδύσεις, μερίσματα), τους μεγάλους διαγωνισμούς που είναι σε εξέλιξη ή πρόκειται να προκηρυχθούν και το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.
Σίγουρα, ο πιο κρίσιμος παράγοντας είναι η διάρκεια της επιδημίας και ακολουθούν, το ύψος των ταμειακών διαθεσίμων του ελληνικού δημοσίου και η γενικότερη συμπεριφορά της ΕΕ.
Το metaforespress.gr αποκαλύπτει τα όσα ακούγονται και εξετάζονται, έστω και σε πρώιμο στάδιο, κατόπιν συνομιλιών με στελέχη της Πολιτείας και της Αγοράς.
Όπως όλα δείχνουν, ελληνικό δημόσιο και παραχωρησιούχοι / ιδιώτες επενδυτές / ανάδοχοι θα εμπλακούν σε διαπραγματεύσεις για τα «σπασμένα της κρίσης». Συγκεκριμένα:
-Παραχωρησιούχοι / ιδιώτες επενδυτές / ανάδοχοι θα κάνουν χρήση των ειδικών προϋποθέσεων των συμβάσεων τους αναφορικά με την ανωτέρα βία. Αυτό για να καλύπτονται (σε κάποιο βαθμό) νομικά έναντι του κράτους, αλλά και των προμηθευτών τους.
Μάλιστα, εικάζεται ότι θα επικαλεστούν – ανά περιπτώσεις – και τα περιοριστικά μέτρα που επέβαλλε το ελληνικό δημόσιο στις μετακινήσεις.
Όπως εξηγούν νομικοί στο metaforespress.gr, «αυτό είναι ένα λεπτό σημείο, διότι κάποιες λειτουργίες και υποδομές παραμένουν ανοιχτές, δεν έχουν κλείσει.
Από την άλλη, υφίστανται μείωση μεγεθών και εσόδων, λόγω των μέτρων προστασίας του κοινωνικού συνόλου που έχουν επιβληθεί».
-Ποια θα είναι η απάντηση του ελληνικού δημοσίου; Το ελληνικό δημόσιο φαίνεται ότι δεν επιθυμεί να προβεί σε άμεσες χρηματικές αποζημιώσεις, δηλαδή σε άμεσες κρατικές ενισχύσεις.
Άλλωστε, είναι κάτι το οποίο – πιθανότατα και σε κάποιο βαθμό – δεν θα το επιτρέψει η ίδια η ΕΕ σε όλη την Ευρώπη, αφού κάτι τέτοιο θα υποβαθμίσει τα θεμέλια του υγιούς ανταγωνισμού.
-Το ελληνικό δημόσιο, πέρα από τα όσα έχουν εξαγγελθεί από τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας, φαίνεται ότι εξετάζει τα κάτωθι:
Α. Την ανανέωση των συμβάσεων παραχώρησης για όσο διαρκέσει η κρίση,
Β. Αναστολή των τόκων των δανείων για όσο διαρκέσει η κρίση,
Γ. Αναθεώρηση χρονοδιαγράμματος δεσμευτικών επενδύσεων,
Δ. Μέτρα μετακύλησης υποχρεώσεων,
Ε. Αναθεώρηση προθεσμιών ΕΣΠΑ, ωριμότητας έργων, κτλ.
ΣΤ. Μετάθεση δεσμευτικών προσφορών στις ιδιωτικοποιήσεις, αφού η επιδείνωση του οικονομικού κλίματος θα συμπιέσει τις αποτιμήσεις, άρα και τα δημόσια έσοδα
Τέλος, στις ΔΕΚΟ θεωρείται βέβαιη η αναπροσαρμογή της ετήσιας κρατικής επιδότησης.
Στις σοβαρές χώρες, όπως είναι οι ΗΠΑ, το Κράτος θα ενισχύσει τις αεροπορικές εταιρείες με αντάλλαγμα όμως την συμμετοχή του στο μετοχικό τους κεφάλαιο. Άραγε στην Ελλάδα θα γίνει κάτι αντίστοιχο ή απλά θα χαριστούν λεφτά σε εταιρείες που ήδη αγόρασαν με ελάχιστα τιμήματα την περιουσία του ελληνικού λαού? Γιατί άραγε θα πρέπει να ενισχυθεί ο διαχειριστής αεροδρομίων που έπεσε η κίνηση του κατά 90% και να μην ενισχυθεί ο ξενοδόχος, ο εστιάτορας κ.ά. που έκλεισε και ο τζίρος του έπεσε κατά 100%;
Οι κλασικοί “μεγαλοεπενδυτές” προλειαίνουν το έδαφος για να ενισχυθούν οικονομικά σε βάρος των πολιτών. Έτσι γίνεται πάντα στην Ελλάδα, την εποχή των παχιών αγελάδων τα κέρδη τα νέμονται μόνοι τους οι επενδυτές, αλλά την εποχή των ισχνών αγελάδων τις απώλειες τους τις πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Κατά τα άλλα ζούμε σε μια “ελεύθερη οικονομία”…