Την τρέχουσα περίοδο που εντείνονται οι γεωπολιτικές διενέξεις και οι εμπορικοί πόλεμοι, η Ελλάδα οφείλει, μεταξύ άλλων, να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της στις εμπορευματικές συνδυασμένες μεταφορές.
Γιατί, «όποιος ελέγχει ή επηρεάζει την εφοδιαστική αλυσίδα των προϊόντων / πρώτων υλών, υπολογίζεται στη διεθνή “σκακιέρα”».
Η Ελλάδα μπορεί να «υπερηφανεύεται» ότι:
Οι Έλληνες εφοπλιστές ελέγχουν πάνω από το 20% του παγκόσμιου εμπορικού στόλου σε όρους χωρητικότητας – dwt, καθιστώντας την Ελλάδα τη μεγαλύτερη σε όρους πλοιοκτησίας χώρα στον κόσμο.
Μάλιστα, ο ελληνόκτητος στόλος είναι ο μεγαλύτερος cross-trader στον κόσμο, καθώς διακινεί φορτία μεταξύ τρίτων χωρών σε ποσοστό πάνω από 98% της χωρητικότητάς του.
Διαθέτει το 5ο μεγαλύτερο λιμάνι της Ευρώπης στα εμπορευματοκιβώτια, το λιμάνι του Πειραιά, το οποίο ελέγχεται από την κινεζική Cosco, έναν «κολοσσό» του θαλάσσιου εμπορίου, αλλά και διαχειριστών σταθμών εμπορευματοκιβωτίων.
Διαθέτει προηγμένους οδικούς άξονες και δυο σύγχρονα μεγάλα αεροδρόμια (Αθήνα και Θεσσαλονίκη), στα οποία λειτουργούν εμπορευματικοί σταθμοί.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να «υπερηφανεύεται» για τα ακόλουθα:
Διαθέτει τον γηραιότερο στόλο φορτηγών στην Ευρώπη! Ο μέσος όρος των φορτηγών στην Ελλάδα ανέρχεται στα 22,6 έτη έναντι 14,1 έτη που είναι ο μέσος όρος στην Ευρώπη, σύμφωνα με στοιχεία της ACEA.
Μάλιστα, με τους νέους, πιο αυστηρούς περιβαλλοντικούς κανόνες της ΕΕ, σε λίγα χρόνια, δεν θα μπορεί να… κυκλοφορεί κανένα ελληνικό φορτηγό σε ευρωπαϊκές χώρες.
Δεν διαθέτει ούτε ένα σύγχρονο εμπορευματικό κέντρο (freight village), με την πλήρη έννοια του όρου!
Αντίθετα, στη Γερμανία λειτουργούν τουλάχιστον 35 (ονομάζονται Güterverkehrszentrum – GVZ), 33 στην Ισπανία (ονομάζονται Zona de Actividades Logísticas – ZAL), 26 στη Γαλλία (ονομάζονται Platforms logistigue), 21 στην Ιταλία (Interporti), 15 στην Ολλανδία (Trade Ports), 11 στην Τσεχία, 7 στη Δανία και 10 στη Σουηδία.
Ο σιδηρόδρομος, σύμφωνα με στοιχεία του ERA, διαθέτει μερίδιο αγοράς μόλις 2,3% στα εμπορεύματα, όταν σε άλλες χώρες διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο.
Στη Γερμανία, ο σιδηρόδρομος διαθέτει στα εμπορεύματα μερίδιο αγοράς 19,8%, στη Βουλγαρία 22,9%, στη Ρουμανία 25,4% και στην Ουγγαρία 26,6%.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε άλλες χώρες, ο σιδηρόδρομος – ανά περίπτωση – εξυπηρετεί, σε αξιοσημείωτο βαθμό, συνδυασμένες μεταφορές σε αεροδρόμια, λιμάνια, ΒΙΠΕ και εμπορευματικά κέντρα, στην Ελλάδα «υπολειτουργεί».
Συμπερασματικά, όσο η Ελλάδα αδυνατεί να πείσει πολυεθνικές εταιρείες και παγκόσμιους διαχειριστές προϊόντων ότι αποτελεί «αξιόπιστη εναλλακτική οδό», τόσο «αναιμική» θα είναι η ισχύς της στις συνδυασμένες εμπορευματικές μεταφορές και τα logistics.
