Διαβάζουμε στον διεθνή Τύπο ότι η γειτονική Τουρκία «κλείνει» big deals στην αυτοκινητοβιομηχανία.
Σε συνέχεια της συμφωνίας με τη BYD, η οποία σχεδιάζει την κατασκευή εργοστασίου ηλεκτρικών οχημάτων στην Τουρκία, ύψους 1 δις ευρώ, η κυβέρνηση της Τουρκίας βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την, επίσης κινεζική, Chery.
Όπως αναφέρεται στον τύπο, «η Τουρκία παρέχει ελκυστικά κίνητρα για ξένους επενδυτές, συμπεριλαμβανομένης της κατανομής γης, εκτεταμένων φορολογικών ελαφρύνσεων και πρόσθετης υποστήριξης για την ίδρυση εργοστασίων παραγωγής plug-in υβριδικών και ηλεκτρικών οχημάτων.
Το πρόγραμμα στήριξης των επενδύσεων απαιτεί ελάχιστη παραγωγική ικανότητα 150.000 μονάδων ετησίως και επιτρέπει αφορολόγητες πωλήσεις καθορισμένου αριθμού οχημάτων στην τοπική αγορά».
Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η Τουρκία επωφελείται, γιατί δεν είναι μέλος της ΕΕ, κάνοντας όμως παράλληλα, χρήση των πλεονεκτημάτων της τελωνειακής ένωσης μεταξύ ΕΕ – Τουρκίας.
Τα ανωτέρω παραδείγματα έρχονται σε αντίθεση με την ανεπιτυχή προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης με τη Next.e.Go Mobile για τη δημιουργία εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικών οχημάτων στην Ελλάδα.
Σίγουρα, η ελληνική αγορά αυτοκινήτου δεν είναι τουρκική, καθώς στην Ελλάδα ταξινομήθηκαν πέρσι σχεδόν 135.000 οχήματα, εκ των οποίων τα περισσότερα από εταιρείες leasing, όπως και η ελληνική εργασιακή αγορά δεν είναι τουρκική, αλλά στηριγμένη σε ευρωπαϊκά πρότυπα, παρόλα ταύτα, είναι ανάγκη η Ελλάδα να αποκτήσει σχέδιο «βαριάς» βιομηχανίας και να μην είναι χώρα, σχεδόν μόνο, εισαγωγών / υπηρεσιών.
