Την ανάγκη συνεργασίας για την αντιμετώπιση κοινών προκλήσεων στη θάλασσα, όπως είναι οι απειλές για τη βιοποικιλότητα, η παράνομη και άναρχη αλιεία, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος αλλά και οι απειλές για την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και το διασυνοριακό έγκλημα, επεσήμανε ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Χρήστος Στυλιανίδης, κατά την ομιλία του στη “Διάσκεψη για τη Γαλάζια Πρωτοβουλία”.
Ο κ. Στυλιανίδης τόνισε ότι θα πρέπει να εξισορροπηθούν η οικονομική ευημερία και η διατήρηση του περιβάλλοντος ενσωματώνοντας τις βιώσιμες πρακτικές στον τομέα της “γαλάζιας” οικονομίας.
Αναφέροντας ως παράδειγμα την απανθρακοποίηση στη ναυτιλία, σημείωσε ότι τα πιο οικολογικά καύσιμα, η ενεργειακή απόδοση, η αποδοτικότητα των καυσίμων και οι καθαρές τεχνολογίες στη ναυτιλία ελαχιστοποιούν το οικολογικό αποτύπωμα και ταυτόχρονα συμβάλλουν στη βιώσιμη αξιοποίηση των θαλάσσιων πόρων.
Και πρόσθεσε: «Οι επενδύσεις σε “πράσινα” λιμάνια και παραθαλάσσιες υποδομές, υποστηρίζουν περαιτέρω αυτή τη μετάβαση και διευκολύνουν την υιοθέτηση φιλικών προς το περιβάλλον πρακτικών. Επίσης η βιώσιμη ναυτιλία όχι μόνο συμβάλλει στη διατήρηση των οικοσυστημάτων των ωκεανών, αλλά και ευθυγραμμίζεται με τους ευρύτερους στόχους της “γαλάζιας” οικονομίας για την προώθηση της μακροπρόθεσμης ευημερίας, την αύξηση της ανθεκτικότητας των ακτών και την απόκτηση ανταγωνιστικότητας, ένα ζήτημα με μεγάλη σημασία ιδιαίτερα για τη “γαλάζια” οικονομία της ΕΕ».
Ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής χαρακτήρισε ως “κλειδί” για την αντιμετώπιση του προβλήματος την “διατομεακή” συνεργασία. Προς τον σκοπό αυτό ζήτησε να δημιουργηθούν συνέργειες με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς στον τομέα της “γαλάζιας” οικονομίας και να γίνουν συζητήσεις με διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα, τοπικό, περιφερειακό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Παράλληλα αναδεικνύοντας τον ρόλο της επιστήμης τάχθηκε υπέρ της συνεργασίας με την επιστημονική κοινότητα και τα Ερευνητικά Ινστιτούτα και Κέντρα για την ανάπτυξη ρεαλιστικών λύσεων.
Και κατέληξε: «Η συλλογική αυτή προσέγγιση είναι μια κατάσταση “win-win”. Προωθεί την καινοτομία, την ανθεκτικότητα και τη συλλογική δράση και διασφαλίζει την απαραίτητη ισορροπία μεταξύ της οικονομικής ευημερίας και της διατήρησης του περιβάλλοντος. Σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά εμείς, ως πολιτικοί, πρέπει να παράγουμε κίνητρα ώστε να διευκολύνουμε και να προωθήσουμε τέτοιες συζητήσεις».
