Τον κατάλογο με τις κρατικές επιδοτήσεις που δόθηκαν σε ακτοπλοΐα / ναυτιλία την περίοδο του Covid – 19 έδωσε στη δημοσιότητα το International Transport Forum (Διεθνές Φόρουμ Μεταφορών).
Επιμέλεια: Βάσω Βεγιάζη
Όπως προκύπτει από αυτό, τουλάχιστον 17 χώρες προσέφεραν κάποιου είδους κρατική ενίσχυση στη ναυτιλιακή βιομηχανία, συχνά με λίγους ή καθόλου περιορισμούς.
Οι εταιρείες κρουαζιερόπλοιων και πορθμείων ήταν οι μεγαλύτεροι αποδέκτες πακέτων βοήθειας, ανέφερε το Διεθνές Φόρουμ Μεταφορών.
Από τα 17 πακέτα υποστήριξης που διαπίστωσε, εννέα αφορούσαν τη μεταφορά επιβατών, μεταξύ αυτών και της Ελλάδας, η οποία χορήγησε 35 εκατ. ευρώ στις ακτοπλοϊκές εταιρείες.
Συνολικά, πάνω από 8,3 δις ευρώ (9,8 δις δολάρια) δόθηκαν, σε μορφή κρατικής στήριξης, σε ναυτιλιακές εταιρείες με ποικίλους τρόπους, όπως η μείωση λιμενικών τελών, μείωση φόρων και ρευστότητα.
«Οι κυβερνήσεις σπάνια επιβάλλουν όρους που έχουν σχεδιαστεί για την επίτευξη στόχων δημόσιας πολιτικής, εκτός από τον άμεσο στόχο της άμβλυνσης των οικονομικών ζημιών για τον ναυτιλιακό τομέα, λόγω του Covid-19», επισημαίνεται στην έκθεση.
Η διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων
«Αντιμετωπίζοντας τη μείωση της ζήτησης εμπορευματοκιβωτίων, οι κύριοι μεταφορείς εμπορευματοκιβωτίων απέσυραν, από κοινού, χωρητικότητα, ακυρώνοντας τα προγραμματισμένα δρομολόγια», υπογραμμίζεται στην έκθεση.
«Μεταξύ Φεβρουαρίου και Ιουνίου 2020, περίπου το 20% – 30% της χωρητικότητας των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, στις κύριες εμπορικές γραμμές, ήταν αδρανής. Η τεχνητή ανεπάρκεια αύξησε την τιμή για την αποστολή ενός εμπορευματοκιβωτίου. Η αύξηση των τιμών θα μπορούσε να θεωρηθεί ως επιδότηση που καταβάλλουν οι καταναλωτές», επισημαίνεται.
Στην έκθεση τονίζεται ότι οι κρατικές ενισχύσεις στον ναυτιλιακό τομέα κατά τη διάρκεια της πανδημίας μείωσαν τον οικονομικό αντίκτυπο της κρίσης, αλλά έθεσαν ερωτήματα σχετικά με την αυστηρότητα των κυβερνητικών πολιτικών.
Μάλιστα, το Φόρουμ συνέστησε αυξημένη παρακολούθηση του ανταγωνισμού στη ναυτιλιακή βιομηχανία και μια «πράσινη» πολιτική ανταγωνισμού.
«Η πολιτική ανταγωνισμού στη θάλασσα επικεντρώθηκε συχνά στην τιμή των πελατών. Θα πρέπει επίσης να λαμβάνει υπόψη την ισχύ της αγοράς έναντι των προμηθευτών και ένα ευρύτερο σύνολο δεικτών που σχετίζονται με την ποιότητα των υπηρεσιών, τη συνδεσιμότητα και τις περιβαλλοντικές επιδόσεις », ανέφερε το ITF.
