Την αύξηση των οργανικών θέσεων και όχι ομαδικές απολύσεις στα καράβια, ζητεί η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ).
Σε υπόμνημα με τις παρατηρήσεις της στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Ναυτιλίας, με τίτλο «Ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Οδηγίας (ΕΕ) 2015/1794 και άλλες διατάξεις», που απέστειλε στην Αντιπρόεδρο της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου, Εύη Καρακώστα, η Ομοσπονδία αναφέρει ότι «άμεση και πρωταρχική προτεραιότητα της ΠΝΟ είναι η στελέχωση των πλοίων με τέτοιο προσωπικό και ειδικότητες που καλύπτει πλήρως της ασφάλεια τόσο του ιδίου του πλοίου όσο και των επιβατών και του πληρώματος».
Αναλυτικότερα, στο υπόμνημα τονίζονται τα εξής:
«Κατ’ αρχήν σας παραθέτουμε ευθύς αμέσως τις παρατηρήσεις μας, όπως αυτές περιλαμβάνονται στην από 30-1-2018 επιστολή μας προς τον κ. Υπουργό Ναυτιλίας:
«Σε σχέση με το παραπάνω θέμα που αφορά την ενσωμάτωση των διατάξεων περί ομαδικών απολύσεων και στον χώρο των ναυτικών σημειώνουμε, όπως είναι γνωστό, οι διατάξεις για τις Ομαδικές Απολύσεις, που ίσχυαν εκάστοτε για τους εργαζομένους της ξηράς, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ίσχυσαν για τους ναυτικούς.
Και η τοιαύτη εξαίρεση δεν είναι τυχαία αφού στο χώρο της ναυτεργασίας, λόγω της ιδιομορφίας του επαγγέλματος, είναι γνωστό ότι εφαρμόζονται ιδιαίτερες διατάξεις, οι οποίες προβλέπονται και από τον ΚΩΔΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ (ΝΔ 187/1973) και από τον ΚΩΔΙΚΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ (Ν. 3816/1958) οι οποίοι ρυθμίζουν με διατάξεις αναγκαστικού δικαίου τα των προσλήψεων, ναυτολογήσεων και απολύσεων των ναυτικών.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με τις ρητές διατάξεις του άρθρου 87 του Κ.Δ.Ν.Δ. η Οργανική σύνθεση του προσωπικού των πλοίων (αριθμός και ειδικότητες ναυτικών) καθορίζεται δια Π. Διαταγμάτων. Κατ΄ εξαίρεση δι’ υπουργικών αποφάσεων στις ειδικές κατηγορίες πλοίων, που περιοριστικά καθορίζονται στο συγκεκριμένο άρθρο.
Εξ ετέρου σύμφωνα με τις επίσης ρητές διατάξεις του Κ.Ι.Ν.Δ. (άρθρα 53 επ.) προβλέπονται με πληρότητα όλες περιπτώσεις λύσεως της σύμβασης ναυτολόγησης και καταβολής αποζημίωσης, οι οποίες μάλιστα καταχωρούνται με την εκάστοτε αιτιολογία τους στο ναυτολόγιο του πλοίου και στο ναυτικό φυλλάδιο, τα οποία είναι δημόσια έγγραφα, που ελέγχονται και θεωρούνται από τις κατά τόπους λιμενικές αρχές.
Ως εκ του δημοσίου (αναγκαστικού) χαρακτήρα της συγκεκριμένης διάταξης, είναι αδιανόητη η έννοια «πλεονάζον» προσωπικό.
Και πιο απλά: Η οργανική σύνθεση για κάθε πλοίο καθορίζεται επίσης σύμφωνα με τα οριζόμενα από τις Διεθνείς Συμβάσεις, που έχει κυρώσει κατά καιρούς η Χώρα μας, ανάλογα με την κατηγορία (κλάση) αυτών προκειμένου να εξασφαλίζονται οι όροι ασφαλούς ναυσιπλοΐας που ισχύουν διεθνώς.
Κατά συνέπεια δεν νοείται ομαδική «μείωση» της οργανικής σύνθεσης, είτε σε αριθμό είτε σε ειδικότητες ναυτικών, αφού αλλιώς θίγονται άμεσα τα επίπεδα ασφαλείας του πλοίου.»
Περαιτέρω και το κυριότερο δυστυχώς μετά τη δημοσίευση του ν. 4150/2013, του νόμου, που η σημερινή κυβέρνηση κατήγγειλε και καταψήφισε τότε από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ψαλιδίστηκαν «βάναυσα» οι μέχρι τότε ισχύουσες οργανικές συνθέσεις των επιβατικών πλοίων, ακτοπλοϊκών και μεσογειακών.
Με την καθιέρωση μάλιστα των ειδικών (συνθέσεων των μεσογειακών επιβατηγών πλοίων) όχι μόνο μειώθηκαν δραματικά οι θέσεις εργασίας, αλλά δημιουργήθηκε έκτοτε διαρκής κίνδυνος για την ασφάλεια των πλοίων και των δρομολογίων, αφού οι πλοιοκτήτριες εταιρείες επανδρώνουν τα πλοία τους όχι σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες των πλοίων, αλλά με γνώμονα τα οικονομικά τους συμφέροντα.
Επανειλλημένα έχουμε τονίσει , και πάλι το υπογραμμίζουμε, ότι η ασφάλεια των πλοίων, των δρομολογίων, των επιβατών και του πληρώματος είναι και πρέπει να είναι υπεράνω κάθε πνεύματος επιχειρηματικής κερδοσκοπίας και δεν πρέπει για κανένα λόγο να θυσιάζεται στο βωμό της οποιασδήποτε σκοπιμότητας.
Με τις ισχύουσες σήμερα ειδικές μειωμένες συνθέσεις έχει αποψιλωθεί πλήρως το πλήρωμα κατά το ήμισυ περίπου, και ιδιαίτερα το Προσωπικό Γενικών Υπηρεσιών και έχουν καταργηθεί παντελώς ειδικότητες, όπως λόγω χάριν του Φροντιστή, του Μεταφορέα κλπ.
Η νέα αυτή πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται είτε με τις ειδικές υπουργικές αποφάσεις είτε με την εφαρμογή του άρθρου 29 του Ν. 4150/2013 είναι πλέον οδυνηρή, αφού οι παραμένοντες συνάδελφοί μας εξαναγκάζονται, εκ των πραγμάτων , πλέον των υπερβάσεων των ανωτάτων χρονικών ορίων απασχόλησης, να εκτελούν και αλλότρια καθήκοντα άλλων ειδικοτήτων, κατά σαφή παραβίαση και του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας επί των Ελληνικών Επιβατηγών Πλοίων πεντακοσίων κ.ο.χ και άνω» (ΒΔ 683/ 1960) και των σχετικών διατάξεων που αναφέρονται τα χρονικά όρια εργασίας και ανάπαυσης των ναυτεργατών, όπως αυτά καθορίζονται ρητά και περιοριστικά από τις μέχρι σήμερα επικυρωθείσες από την Χώρα μας Διεθνείς Συμβάσεις (180/1996, η οποία κυρώθηκε με τον νόμο 2974/2001, τις Οδηγίες 1999/63 ΕΚ και 1999/65 ΕΚ, που ενσωματώθηκαν στο εσωτερικό δίκαιο με το ΠΔ 152/2003 και την Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας 2006 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, που κυρώθηκε με τον Ν. 4078/2012).
Όπως επανειλημμένα έχουμε τονίσει με σωρεία εγγράφων μας προς το Υπουργείο Ναυτιλίας οι «κατά παραγγελίαν» εκδοθείσες και εκδιδόμενες Υπουργικές Αποφάσεις για τις μειωμένες – ειδικές οργανικές συνθέσεις των πλοίων, μεταξύ άλλων, όχι μόνο αύξησαν την ανεργία του κλάδου μας, όχι μόνο μείωσαν δραματικά τις θέσεις εργασίας, αλλά κυρίως δημιουργούν κινδύνους για την ίδια την ασφάλεια των πλοίων, των δρομολογίων, των επιβατών και του πληρώματος.
Οι διεθνείς συμβάσεις και οι πραγματικές ανάγκες του πλοίου σαφώς και προτάσσουν την ασφάλεια του πλοίου και κυρίως των επιβαινόντων.
Κατά συνέπεια όχι μόνο δεν μπορεί να γίνεται σήμερα συζήτηση για ομαδικές απολύσεις, αλλά αντίθετα πρέπει επιτέλους να γίνει πράξη και όχι απλή συζήτηση η αύξηση των οργανικών συνθέσεων και η προσαρμογή τους, σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες του πλοίου, και όχι κατά την κρίση του πλοιοκτήτη.
Το φαύλο καθεστώς που ισχύει σήμερα στον τομέα των οργανικών συνθέσεων αυτό δεν επιτρέπει ούτε κατά διάνοια να μιλούμε για ομαδικές απολύσεις.
Η θέση της ΠΝΟ είναι ξεκάθαρη: Όχι μόνο καμία απόλυση και μάλιστα υπό τον μανδύα των ομαδικών απολύσεων, αλλά αύξηση και διασφάλιση των οργανικών συνθέσεων.
Ας μην θρηνήσουμε θύματα για να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα».
